Patron

Żeromski Stefan (pseud. Maurycy Zych, Józef Katerla), ur.14 X 1864 w Strawczynie (Kieleckie), zm. 20 X 1925 w Warszawie, powieściopisarz, dramaturg, publicysta.

 

Rodziców stracił wcześnie. W wyższych klasach gimnazjum kieleckiego utrzymywał się z korepetycji.

 

Jesienią 1886 wstąpił do Szkoły Weterynaryjnej w Warszawie, którą opuścił z braku środków materialnych. Pracował następnie jako guwerner w dworach szlacheckich, wzbogacając swą wiedzę o życiu różnych warstw społecznych.

 

W 1892 wyjechał do Szwajcarii, obejmując posadę zastępcy bibliotekarza w Muzeum Narodowym Polskim w Rappersvilu.

 

1897-1903 pracował w Bibliotece Ordynacji Zamoyskich w Warszawie.

 

W 1919 zamieszkał w Warszawie, biorąc czynny udział w życiu literackim: inicjator powstania i prezes Związku Zawodowego Literatów Polskich, założyciel polskiego Pen-Clubu(1922).

 

W 1921-24 przebywał nad Bałtykiem, otrzymał za „Wiatr od morza” (1922) pierwszą nagrodę państwową.

 

Jego śmierci towarzyszyło przekonanie, że odszedł największy pisarz polski- pogrzeb stał się wielką manifestacją narodową.

 

 

O Żeromskim na wesoło…

Stefan Żeromski pochodził z kieleckiego,

we wsi Strawczyn się urodził – kolego! Roku Pańskiego 1864,

14 października – tak z zapisów ksiąg wynika.

Uczył się pilnie w gimnazjum kieleckim,

studiował w Warszawie – gdy nie był już dzieckiem.

Po studiach miał zostać weterynarzem

lecz los chciał inaczej i został pisarzem.

Napisał dużo ciekawych książek

pełnych ludzkich marzeń i dążeń.

O tym w bibliotece dowiesz się kolego,

gdy zajrzysz do katalogu alfabetycznego!

Przyjechał do Gdyni ratować swe zdrowie,

zamieszkał – wiadomo gdzie, w Orłowie!

Było to w maju roku dwudziestego 1920,

to trzeba zapisać jako coś ważnego.

Tu napisał książkę „Wiatr od morza” 

jej treść – to historia naszego Pomorza!

Umarł w Warszawie nasz patron drogi,

ten który zaszczycił nasze gdyńskie progi.

Tak się przedstawiają Żeromskiego dzieje,

co napisał książkę o wietrze, co od morza wieje.